De burgemeester van Nahariyya
Serie: Bij ons bij de Jordaan
Vrijdag 24 Juli 1998 in categorie Israël en het Midden-Oosten1998
Wanneer we in Israël zijn, wonen we in Nahariyya, een aardig kustplaatsje in het noordelijk deel van het land, boven Haifa.
De flat waarin we wonen staat op het hoogste punt van het stadje. Vanaf het ruime schaduwrijke balkon kijken we over de huizen heen, zien we links nog net de zee en in het noorden de heuvels aan de grens met Libanon.
In Nahariyya heeft de burgemeester zijn best gedaan om er iets moois van te maken. Vooral langs de strandboulevard. Uiteraard om toeristen te trekken, maar dat wil niet erg lukken. Veel hotels fungeren daarom in tegen wil en dank als bejaardenhuizen. De meeste buitenlanders in de stad waren altijd de UNO-militairen die iets onduidelijks deden voor de vrede aan de grens met Libanon.
De burgemeester is niet populair, ondanks zijn inspanningen. Hij is namelijk doorgeslagen. Kennelijk lijdt hij aan stedelijke smetvrees: hij laat zoveel mogelijk bomen kappen, want de afvallende bladeren geven zo'n rommel. De inwoners hebben daar de pest over in, want dit zijn nu juist de bomen die lekker schaduw geven. Daarvoor in de plaats komen palmbomen. Niet het soort dat wij kennen van de kokosnoten, maar veel lagere exemplaren. Die geven dus geen schaduw. Het lijken net sanseveria's, maar dan kort en dik. 
Het huis van de burgemeester staat uiteraard aan de boulevard, met een riant uitzicht op zee. Dat uitzicht is hij zelf weer gaan belemmeren met palmen. Op het grasveld voor zijn woning heeft hij er extra veel neergezet. Een lachwekkend gezicht, want de palmboompjes staan in rijen naast elkaar geplant, zoals een bed worteltjes.
Door de hele stad zie je de resultaten van burgervaderlijke toewijding: palmen in het midden van kleine verkeersrotondes, langs nieuwe wegen en voor de begraafplaats.
O ja, hij vindt ook dat alle huizen wit moeten zijn. Persoonlijk vind ik dat niet zo'n slecht idee, maar de inwoners van Nahariya vinden het maar niks. Voor schilderen heb je geen tijd als je zes dagen per week moet werken. En dan in die hitte...
| Tweet |
