In mijn tienerjaren was ik een berucht blokfluitspeler. Mijn jongere zusje had mij geleerd welke vingers ik op welke gaatjes moest zetten. Zij had het op school geleerd. Ik niet. In mijn tijd werden de kinderen nog niet zo verwend.
Het had weinig gescheeld of mijn loopbaan als blokfluitist was in de kiem gesmoord...
Luister verder bij de audioversie van <%media(Verbal_Jam_Een_beruchte_blokfluiter.mp3|Een beruchte blokfluiter)%>. Nu met vele extra's!
De oorspronkelijke tekst van deze column staat hier.
Abonneer op Verbal Jam Podcasting. Nadere uitleg staat in dit artikel.
Vandaag doen we in het kader van het onschuldig zondagvertier het verhaal van <%media(Verbal_Jam_Het_Zweedse_keukenladekastje.mp3|het Zweedse keukenladekastje)%> nog eens dunnetjes over, maar dan nu als audioaflevering (op lokatie!). De meeste mensen zijn nu toch op vakantie, dus des te meer valt er te genieten voor de thuisblijvers.
Overigens heb ik gelezen dat er in de uitgeverswereld een toenemende belangstelling is voor het voorleeswerk. Steeds meer boeken komen uit op cd of dvd. Ik heb mij dus net op tijd in deze groeimarkt begeven, dat blijkt maar weer.
Dingen die vroeger volkomen belachelijk werden gevonden zijn nu normaal. En andersom natuurlijk. Het zal ergens in de jaren tachtig zijn geweest dat een hippe jongeman (naam vergeten) het podium in de Amsterdamse Meervaart volstouwde met synthesizers, drummachines, computers en versterkers. Daarmee ging hij optreden. De computers bestuurden geheel op de automatische piloot de instrumenten.
Weliswaar was het geluid overweldigend, maar de man zag zelf wel in dat je met deze nogal statische batterij elektronica de menigte niet uit z'n dak kreeg. Laat staan dat de meisjes hem na afloop zwijmelend bij de artiestenuitgang zouden opwachten.
Daarom ging hij zélf ook nog iets doen. Terwijl de machines achter hem hun voorgeprogrammeerde stampende deunen afdraaiden, speelde hij geheel live de gitaarsolo's. Hij maakte stoere bewegingen en keek er moeilijk bij. Want dat moet je doen als je een solo speelt. De mensen moeten niet denken dat zoiets een eitje is. Kortom, het was een genante vertoning.
Ik kreeg onlangs een DVD van DJ Tiësto. Ik vond het leuk, maar als oudere jongere moest ik meteen aan de man in de Meervaart denken. In een zaal met hossende mensen was een rond podium gebouwd, met allerlei lichteffecten eromheen. Midden in deze taartvorm stond een mannetje ritmisch op en neer te springen. Dat moest DJ Tiësto zijn. Voor hem stonden twee pickupjes. Af en toe bladerde hij in z'n bak met grammofoonplaten, legde er eentje op de draaitafel en ging de plaat dan met zijn handen heen en weer bewegen. Dat had ik vroeger bij de accordeonplaten van mijn vader niet hoeven flikken! Waar het goed voor was kon ik niet één-twee-drie ontdekken, want merkbare invloed op de muziek had het niet.
Om toch nog wat te doen te hebben zette DJ Tiësto met een gewichtige uitdrukking op zijn gezicht zijn koptelefoon regelmatig op en af. Hij had een klein mixertje voor zich staan waar hij ook nog wat mee scharrelde. Ik kon niet ontdekken wát, want de dance-beat denderde onveranderd door. Sterker nog, als ik zelf op mijn afstandsbediening drukte had dat méér effect.
Dat kan ik zelf ook, dacht ik in een overmoedige bui. Natuurlijk niet op het niveau van DJ Tiësto, want hij zal niet voor niets zo rijk en beroemd zijn. Maar het was het proberen waard. Welgemoed sjorde ik mijn antieke Aristona pickup van zolder en sloot hem aan op de computer. Het was een avondje zwoegen, maar het resultaat mag er zijn, vind ik zelf toch wel. U heeft de primeur: de release van <%media(The_Verbal_Jam_Dance_Experience.mp3|The Verbal Jam Dance Experience)%>. Ik heb er moeilijk bij gekeken, dus dat hoeft u niet meer te doen.the verbal jam dance experience
Het weblog Verbal Jam bestaat sinds 10 oktober 2001.
De naam van het blog refereert aan een verbale jam-sessie.
Er staan inmiddels duizenden artikelen, foto's, video's en audio-producties in. Bij elkaar zóveel vertier, dat het een wonder mag heten dat er nog geen vermakelijkheidsbelasting over wordt geheven.
In mijn tienerjaren was ik een berucht blokfluitspeler. Mijn jongere zusje had mij geleerd welke vingers ik op welke gaatjes moest zetten. Zij had het op school geleerd. Ik niet. In mijn tijd werden de kinderen nog niet zo verwend.
Abonneer op Verbal Jam Podcasting. Nadere uitleg staat in dit artikel.
