Archief: artikelen van

| Home |

 

lijfgoed

Woensdag 14 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Ik kreeg een T-shirt met daarop een lijfspreuk. Dat is een praktische uitvinding, want een lijfspreuk hoort tenslotte op je lijf.
De spreuk die ik mocht aantrekken luidde: Carpe Diem ('Pluck den Dagh').
Sommige geplukte dagen zijn al verlept zodra je het ochtendblad uit de brievenbus trekt.
Ja, eh, trek maar weer uit!

duidelijk geen spreuk voor de cynicus
lijfgoed

een vorm van Freudiaans...

Woensdag 14 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Begin deze week hoorde ik kamerlid Rob van Gijzel op de radio over de bouwfraude. Het liep tegen de reclame.
Zijn laatste haastige zin: "We willen hier genitaliën!"
Wablief?????????
Muntje valt: "We willen hier géén Italië!"

Kennelijk bestaan er ook Freudiaanse 'verluisteringen'...
een vorm van Freudiaans...

marion, ton

Woensdag 14 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Ben ik te ijdel als ik hier kort vermeld dat in een verleden al dikwijls 'le plaisir de se voir imprimé' mogen smaken? Wees gerust, dat relativeer ik zelf wel. De opmerking is even nodig voor de context.
Wat ik eigenlijk kwijt wil is dit: in een weblog gelezen worden is een toch een andere ervaring dan in een tijdschrift. Vooral omdat het om veel minder mensen gaat voelt het intiemer. Collegialer ook. Op het eerste gezicht is dit laatste misschien een vreemde typering, maar het lezerspubliek schrijft vaak zelf. En dus zijn het collega's.
Ze nemen de moeite je te lezen en te reageren. Een prettig gevoel.
Daarom: Marion, Ton, jullie maken mijn dagen goed.

een lifelog ligt tenminste niet de volgende dag in de kattenbak
marion, ton

nog maar eens lezen

Zondag 11 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Nog maar eens wat weblogjes afgestruind. Als beginner moet je je tenslotte oriënteren (niet te lang). Ik had toch niets anders te doen. Echt heel mooi ontworpen vind ik Hinke Suds and Soda. Precies mijn smaak. En inhoudelijk interessant, zo'n oorlog met een voormalig werkgever. Volg ook de link naar de bevriende Voordewind. Wat zijn we toch een creatief kunstenaarsvolkje.
Iets intrigeert mij. Veel van die weblogs staan op een eigen domein. Hebben die mensen allemaal een eigen servertje draaien? En/of geld over voor de domeinregistratie en hosting? Kunstenaars zijn toch per definitie arm? En over webloggers die net hun baan verlaten hebben lees ik ook meermalen. Of zetten ze het stiekem op de server van de baas? Misschien dummy-vragen, maar ik word graag ingelicht over de diepere achtergronden.
Diverse weblogs kom je tegen in elkaars link-lijstjes. Dat wordt een beetje incrowd, heb ik de indruk. Lees jij mijn weblog, dan lees ik het jouwe. Of ben ik nu te brutaal? De reacties bij de berichten zijn van collega-logs. Menig weblogger is momenteel geveld door de griep. Men wenst elkaar beterschap.
Uitgebreid, bij vlagen interessant maar een tikkie pretentieus is Sikkema. Misschien moet je webloggen ook niet te lang doen. Lees vooral een aflevering uit zijn 'interview' archief met Ralph Oei, die de vooraf ingestuurde vragen op Johnny The Selfkicker-achtige wijze beantwoordt. Ik ben wel benieuwd of Ralph lang aan deze zinnen heeft zitten knutselen of inderdaad de rapheid heeft van wijlen de heer Van Doorn. Niettemin vermakelijk.

journaal!
nog maar eens lezen

een afknapper

Zondag 11 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Het is natuurlijk idioot, maar ik voelde mij compleet afgesneden van de rest van de wereld. Van zaterdagmiddag tot en met zondagmorgen lag mijn kabelverbinding (UPC natuurlijk) eruit. Ik kon dus mijn weblog niet bijwerken. Daarom excuus aan mijn miljoenen lezers die dagelijks smachten naar mijn hersenspinsels.
Mijn kabelmodem is een afzichtelijk ding. Het lijkt gemaakt in de Oekraïne onder het Stalinistisch bewind, een rechthoekig brok donker antraciet metaal, behoorlijk zwaar en met dikke koelribben. Aan de voorkant vier piepkleine lichtjes. Wanneer die ene rechtsboven staat te knipperen heb je een probleem, weet ik nu. Geen verbinding.
Uiteraard wilde het toeval dat ik net mijn 'kabelcomputersysteem' had voorzien van twee besturingssystemen (laat ik niet technisch worden). Het schijnt in de genen te zitten dat een mens in zo'n geval eerst aan zichzelf gaat twijfelen en niet aan de techniek. Alle instellingen dus nagelopen, kabeltjes gecontroleerd, modem ge-reset en deze procedures voor de zekerheid meermalen herhaald. Vergeefs: het lampje bleef irritant knipperen. Ik begreep nu waarom die kabelmodems zo robuust zijn uitgevoerd. Dit soort dingen vraagt teveel van de frustratietolerantie van de abonnee.
Neefje gebeld. Want hij heeft ook kabelinternet. Hij had wel verbinding. Waarom bel ik dan niet meteen? Hierom: het beschreven kabelmodem is zo afzichtelijk dat iedereen het diep wegwerkt achter het bureau, de boekenkast of het waterbed. Ik wil het iemand niet aandoen om te vragen het ding op te graven en met mij vervolgens een conversatie te hebben over welke lampjes wel en niet aan horen te zijn. Want let wel, dit gesprek wordt gevoerd terwijl beide partijen ergens diep met hun hoofd naar beneden hangen achter stoffig meubilair, zaklantaarn tussen de voortanden geklemd om naar vier lullige lampjes te staren.
Gelukkig, het viel mee. Hij had twee weken geleden hetzelfde gehad, zijn vriend een week later en dus wist hij alles nog uit zijn hoofd. Knipperend lampje rechtsboven = geen verbinding. Het lag dus niet aan mij. Ik had voor niets aan mijzelf getwijfeld.
Hedenmorgen, al bijna lunchtijd, viel mij een kinderlijke blijheid ten deel: het lampje knipperde niet meer! Het werkte allemaal weer!
En dan vindt men het gek dat terroristen zo makkelijk de zwakke plekken in onze samenleving vinden.

heeft bin laden aandelen upc?
een afknapper

aan het denken gezet

Vrijdag 09 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Bij Misdruk vond ik een link naar buitenplezier (seks langs de snelweg). Daar las ik dat mensen er volgens onderzoek ongeveer tien jaar jonger uitzien als ze minstens drie keer per week seks hebben met hun vaste partner.

Dit zet mij aan het denken. Ik word inderdaad vaak tien jaar jonger geschat. Mag ik hieruit concluderen dat ik het op zijn minst drie keer per week doe?
Mijn vader is 90. Die ziet er minstens twintig jaar jonger uit. Toch eens navragen bij mijn moeder. Bejaarden moeten in beweging blijven, maar ze moeten niet overdrijven.
Betekent het ook dat Bart de Graaff het minstens vijftien keer of daaromtrent per week doet?

Wat is de wetenschap toch boeiend.
aan het denken gezet

was even weg

Vrijdag 09 November 2001 in categorie Nog niet ingedeeld in categorie

Mijn computer ging behoorlijk raar doen van de week. Dat werd dus opnieuw installeren (stom: geen image gemaakt). Vandaar dat ik een paar dagen off-line was qua schrijven. Moet kunnen, maar toch. Ik hoef me echter geen zorgen te maken, want de datum bovenin deze pagina geeft toch altijd de dag van vandaag aan, dus ik ben altijd up to date, ook al heb ik geen donder geschreven.
Ik wil ook nog enkele dingen uitproberen en inbouwen. Dat zal dus weer ten koste gaan van het schrijven. Jammer.

Afreageren: MS Waardeloos 2000
was even weg