Verontreinigd slib

Dinsdag 28 Oktober 2003 in categorie Milieu, flora, fauna

Er verschenen afzettingen op de brug, met daarop verontrustende borden: "Verontreinigd slib". Achter mijn huis ligt een kleine vaart. Eigenlijk is het geen vaart, maar een brede sloot. Want behalve een rij ganzen, een waterkip en een verdwaalde kano vaart er nooit iets. Maar gisteren dreef daar ineens een intrigerend vaartuig. Eindelijk dus tòch een vaart en niet zomaar een sloot.

Het intrigerende vaartuig had twee kunstmatige armen. Via een kabel trok het zichzelf door de vaart, spreidde zijn armen en duwde alle modder naar de brug. Vanaf de brug schepte een Daewoo hijskraantje de blubber uit het water in een afgesloten vrachtwagen. Het was een vertederend gezicht, het intrigerende vaartuig met daarin een mannetje op een oude keukenstoel. Hij was de kapitein die het geheel bediende. Een soort Pluk van de Petteflet, maar dan in een dommig drijvend geval. Een Blub van de Blubberzooi in zijn baggerbootje...

Ik vroeg mij af wat er zo verontreinigd was aan de sloot achter mijn huis. Het intrigerende vaartuig bracht geen oude fietsen, boodschappenkarren of verregaand ontbonden lijken boven. Het zorgde eerder zèlf voor enige verontreiniging, want het hydraulisch systeem waarmee de armen bewogen lekte zo te zien een beetje olie. Maar misschien was men gewoon de sloot eens een fikse baggerbeurt aan het geven en is al het slib uit een Amsterdamse gracht, vaart of sloot per definitie verontreinigd.

Ik kan daar uren naar kijken, naar dat gewroet in de modder. Volgens mij heeft iedereen van kindsaf die fascinatie met dat gepook in bagger, blubber en prut. Wij mensen zijn van nature varkens, dàt zal het zijn.

Verontreinigd slib

vrijheid van racisme

Zondag 26 Oktober 2003 in categorie Incrowd: over webloggen

Naar aanleiding van de reacties op een stukje over Geweld tegen Marokkanen bij kwaliteitssite Sargasso ben ik druk in mijn woordenboek gaan bladeren. Sargasso stelde namelijk de racistische uitingen aan de kaak die zich voordeden bij yakuzi.com. Nou, dàt was tegen het zere been, zeg! Het jonge volkje bij yakuzi noemt het zelf 'satire' en neemt als weerwoord op elke kritiek de term 'vrijheid van meningsuiting' in de mond. Met andere woorden: moet allemaal kunnen. Tijd om de definities even scherp te stellen?

Leergierig als altijd ben ik direct bij yakuzi gaan kijken wat ze daar onder 'satire' en 'vrijheid van meningsuiting' verstaan. Nou dat is héél wat! Daar hoefde ik vroeger niet mee thuis te komen. Maar goed, niet ouwelullig doen, probeer je open minded op te stellen.

Allereerst moet 'Sargasso aan 't gas' omdat ze het hebben gewaagd kritiek te hebben op yakuzi. Toch interessant wat je impliciet via internet even snel over iemand aan de weet komt. Zo heeft yakuzi-schrijver Rico Suave vast geen grootmoeder met een getatoeëerd nummer op haar arm of eventuele andere Joodse, zigeuner- of homoseksuele familieleden die nog in staat zijn van zijn dijenkletsende na-oorlogse 'satire' te genieten. Nee, mensen aan het gas, daar moeten we anno 2003 niet meer moeilijk over doen. Dat is zó retro!

Ook heel komisch bedoeld is het volgende citaat. Ik ruk het zomaar ergens uit z'n context, dus let wel: het is satire en wel opnieuw van onze ongeëvenaard grappige satiricus Rico Suave! Van dat talent gaan we nog meer horen, dames en heren, let maar op!
Het gaat nu over de Marokkanen: "Voorop staat telkens dat de islam met workel (???) en tak moet worden uitgeroeid. De geytenneuqers dienen te worden vernietigd, stuk voor stuk - op een zo wreed maar tevens zo efficient mogelijke wijze." En zo gaat dat achter elkaar door. De hilarische citaten liggen voor het grijpen, het wordt nog moeilijk kiezen. Wat dacht u van deze: "De leiding van de Counter-Jihad ziet grofweg twee mogelijkheden, waarover wij u bij deze inlichten. De eerste is de beproefde methode van opsporing, marteling en liquidatie. Deze werkwijze, broeders, zouden wij vanaf nu echter alleen nog op de mannen en kinderen willen toepassen. Voor de vrouwen hebben we iets anders bedacht: harde, geile en stomende seks. Jawel. Suave kwam op het idee toen 'ie onlangs met een krijsende moslima bezig was. Deze moslima was na en paar uurtjes Love and Care van Suave helemaal om, en zweerde (sic!) direct haar geloof af. Ik sprak haar een dag later, en ze was inmiddels christen geworden. Nu hoeft dat ook niet direct, maar islam-af is al heel wat, natuurlijk. En dat gaat vanzelf, je hoeft ze alleen te neuken. Immers: een moslimvrouw die voor het huwelijk de koffer induikt, en zeker met een ongelovige, wordt verstoten door haar geloofsgemeenschap. Zij zal niet meer in staat zijn nog meer geitenneukertjes op aarde te zetten, en dat is wat we willen."

Verbluft constateren wij dat onze Rico Suave zich flink in de cultuur heeft verdiept! Die jongen weet hoe de kamelen lopen, om in zijn stijl te blijven. Waar hij nu ook nog eens op moet studeren zijn de begrippen 'satire' en 'vrijheid van meningsuiting'. Let op Rico, gratis college, we zullen het je stap voor stap uitleggen, opdat je doorslippend brein dit trekt.
Eerst satire: 'Voorstelling van zaken waarin op spottende wijze iets aan de kaak wordt gesteld'. Ok, maar wat noem je dan spotten? Spotten: 'Zich met belachelijk makende of oneerbiedige scherts uiten'. Ho, géén moeilijke woorden gebruiken! Scherts??? Scherts: 'Grappige of speelse beschouwing of opvatting'.

Opvatting: 'Mening, denkbeeld'. Kijk eens aan, past precies, dat is een mooi bruggetje naar 'Vrijheid van meningsuiting'. Mening: 'Wat men van iemand vindt, hoe men oordeelt'. Volg je het nog, Rico? Blijf er wèl bij, want het hebben van een mening veronderstelt een zeker denkproces. Je moet bovendien van tevoren goed afwegen of je zo'n mening wel zult uiten, voordat je daar anderen mee lastig valt. Of, zoals in jouw geval, mee beledigt. Anders had het wel gewoon 'vrijheid van uiting' of zoiets geheten. Schelden, beledigen, racisme en vreemdelingenhaat vallen dus niet echt onder het begrip 'vrijheid van meningsuiting', laat staan onder 'satire'.

Trouwens, ook nog een leuk 'weetje': het Engelse woord Suave betekent 'hoffelijk, beminnelijk, zachtaardig'... Kijk, dàt zou ik in dit verband nou weer niet satirisch, maar eerder ironisch of zelfs cynisch willen noemen, Rico...

vrijheid van racisme

hieperdepiep

Zaterdag 25 Oktober 2003 in categorie Klein Proza

Deze week deed zich mijn verjaardag voor. Dit is de juiste verwoording van het gevoel dat ik erbij heb. Met lede ogen moest ik toezien hoe het zoveelste levensjaar zich lafhartig achter mijn rug verschool. Daar gaat het met de voorgaande jaren staan dringen en duwen, als een menigte die je opstuwt naar de uitgang. Hoe meer het er zijn, hoe harder het gaat.

Voor kinderen is een verjaardag nog leuk. Ze vieren dat ze groter groeien en op de deurpost wordt een streepje afgetekend dat weer hoger staat dan dat van vorig jaar.
Kinderen krijgen fijne speelcadeautjes. Volwassenen ontvangen nog slechts deprimerende dingen als sokken, stropdassen, sterke drank of iets voor in het huishouden. Zo snel mogelijk moffel je dit soort zaken uit het zicht. Is het niet al erg genoeg dat je weer een jaar ouder bent, dat het 'lang zal ie leven' je weer eens flink met de neus op de eigen vergankelijkheid heeft gedrukt?

Kortom, van een verjaardag kun je behoorlijk somber worden, dat merkt u wel aan mij. Als volwassenen moeten wij ook niet meer jarig willen zijn. Zodra het hoogste streepje op de deurpost is gezet moeten wij er eigenlijk mee ophouden, want vanaf dat moment begint de feitelijke neergang. Wat valt er nog te vieren aan voortschrijdend verval, aan alwéér zo'n zelfde rondje om de zon?

Wie ouder wordt gaat steeds meer hopen op een vorm van ontsnapping aan het onvermijdelijk einde, op een hemel, op een hiernamaals. Loop op een zondagmorgen door een willekeurig bejaardentehuis en de kerkdiensten schallen je uit vele radio's om de oren. En er wordt vertwijfeld meegezongen.

Ikzelf begin maar alvast te geloven in een soort wedergeboorte. Het is logischer. De geest komt terug in een nieuw lichaam, dient zich niets te herinneren van een vorig leven, maar doorloopt opnieuw een leerfase om zich aan te passen aan veranderde tijden. De gerecyclede menselijke geest, zoiets. Ik worstel nog wèl met de vraag waar die steeds grotere aantallen mensen op aarde dan vandaan komen. Volgens mij zit er ergens eentje illegale kopieën te maken. Dit leidt tot inflatie van de mens.

Bij nader inzien weet ik dus eigenlijk nog niet of het wel verstandig is mij nu al vast te leggen op een bepaald systeem. Dat van de wedergeboorte is nog niet geheel waterdicht, lijkt me. Misschien vraag ik tegen de tijd dat ik tachtig ben voor de zekerheid toch nog maar een radio voor mijn verjaardag...

№ 05 hieperdepiep

een pislucht

Woensdag 22 Oktober 2003 in categorie Politiek & Maatschappij

De oude schoolmeester vertelde mij: "Vroeger kwam ik nog wel eens bij de mensen thuis. Ik kwam daar dan binnen bij heel aardige mensen in een kleine huiskamer. Ik mocht gaan zitten op de zwartlederen bank. De grootbeeldtelevisie stond aan. Bij heel veel mensen staat de televisie altijd aan, heb ik trouwens gemerkt. Dan moest ik vragen of hij even uit kon, want dat praat wat makkelijker. Maar dat was geen enkel probleem. En trots lieten ze dan de nieuwe stereo-installatie zien die ze net hadden gekocht. Ik beaamde dat hij heel mooi was en vertelde vervolgens waarvoor ik kwam. Voorzichtig legde ik hen uit dat zij hun prioriteiten een beetje door de war haalden. Natuurlijk niet in die woorden, maar daar kwam het dan op neer. Ik had namelijk gemerkt dat de kindertjes uit dat gezin heel vaak ongewassen, slecht gekleed en zonder ontbijt te hebben gehad op school kwamen. En dat ze dus eerst kleren en eten moesten kopen en daarna pas een stereo. Deskundigen noemden zo'n gezin indertijd 'sociaal gedepriveerd' geloof ik. Hoe dan ook, voor die lieve kindertjes was het heel zielig, want zij stonken nogal eens nadrukkelijk naar pis. Bij gebrek aan een schone onderbroek, snap je?
En weet je, je zult het niet geloven, ik had gisteren toch zo'n raar déjà vu! Ik zag ik die Henk Kamp op de televisie. Die minister van dat land dat zo weinig geld heeft en die graag die kruisraketten wil kopen. En toen kreeg ik ineens weer diezelfde pislucht in mijn neus! Gek hè?"


een pislucht

oplossingen zijn soms problemen

Woensdag 22 Oktober 2003 in categorie Kort en Tussendoor

Ik lees via honeybun bij nu.nl dat sommige mensen lijden aan computerangst. Aan de andere kant lees ik bij datzelfde nu.nl dat computerspelletjes kunnen helpen bij de bestrijding van fobieën. Valt hier iets te 'matchen' of is hier een oplossing een probleem of andersom? oplossingen zijn soms problemen

Marokkanen en media

Maandag 20 Oktober 2003 in categorie Opinie

Er is een commissie bezig het integratiebeleid te onderzoeken en waar dat beleid precies misging. Dat kan ik ze nu alvast vertellen: onder andere in de media. De afgelopen week waren Marokkaanse jongeren meermalen negatief in het nieuws. De negatieve stemming zat er natuurlijk al goed in door de gebeurtenissen rond de dood van Anja Joos, maar alle commotie laaide nog eens flink op naar aanleiding van het conceptrapport "Rollators en rotjongens" van onderzoeker Jaap Noorda, verbonden aan het Instituut Jeugd en Welzijn van de Vrije Universiteit Amsterdam.

In het conceptrapport beschrijft Noorda hoe voornamelijk Marokkaanse jongens het personeel en de bewoners van het Woon- en Zorgcentrum Nieuw-Geuzenveld en de psychiatrische instelling De Geuzenhoek in Amsterdam West 'terroriseren'. Het is rapport is nog vertrouwelijk en dus maken de media in niet mis te verstane bewoordingen melding van de inhoud. Het Parool: "Marokkanen terroriseren bejaarden". De Telegraaf: "Aanpak ouders rel-Marokkaan". Internetkrant Nu.nl doet het iets rustiger aan met "Probleemjongeren teisteren bejaardentehuis".

Netwerk bracht op zondagavond het onderwerp "Minister over aanpak criminele jongeren". Althans, zo heet het netjes op de website. Op de buis laat Sven Kockelmans zich lekker gaan met "gewelddadige en criminele gedrag harde kern Marokkaanse jongens" en "van intimidatie op straat tot ware terreur".

Bij Andries Knevel komt Boris Dittrich naar aanleiding van ditzelfde rapport direct met het krachtdadig voornemen criminelen in hun eigen wijk te berechten.

Noorda roept in Het Parool onder andere: "Ik heb de neiging van de daken te schreeuwen: neem het alstublieft serieus! We worden als burgers gesust en gerustgesteld met allerlei beloftes en plannen, maar we worden belazerd. Het is echt de hoogste tijd om in te grijpen." Dergelijke emotionele uitlatingen doen afbreuk aan de wetenschappelijke objectiviteit en distantie die een onderzoeker moet uitstralen.

Noorda ergert zich blijkbaar al jaren aan de versnipperde aanpak op het gebied van de toenemende jeugdproblematiek. Hij was lid van de commissie Lankhorst, die eind jaren negentig werd ingesteld naar aanleiding van eerdere problemen met Marokkaanse jongeren in Amsterdam West. De commissie deed 56 aanbevelingen voor een samenhangend beleid. Daar is weinig van terecht gekomen. De talloze projecten worden door Noorda in de Volkskrant van 29 augustus zwaar bekritiseerd: "De initiatiefnemers moeten om de subsidie concurreren. Daarom is het liegen, bedriegen en overdrijven. Het probleem wordt in protserige taal erger gemaakt dan het is." Zou dit laatste nu ook voor zijn eigen rapport gelden, vraag ik mij dan misschien iets te wantrouwend af...

De feiten in het onderzoek van Jaap Noorda zullen echter heus wel kloppen. Alleen de manier waarop zij in de media naarbuiten komen draagt niet bij tot de nuance. Dus laat ik voor de niet-Amsterdammers onder de lezers nog een klein beetje perspectief aanbrengen.

Om te beginnen: wat is nu eigenlijk Amsterdam West? Eerst maar een geruststelling: In Amsterdam West kunt u net zo veilig rondlopen als in iedere andere grote stad. Amsterdam West is veelomvattend. Amsterdam omvat in totaal vijftien stadsdelen, waarvan er niet minder dan acht tot Amsterdam West gerekend kunnen worden, te weten: Bos & Lommer, Oud-West, Geuzenveld/Slotermeer, Osdorp, Slotervaart/Overtoomseveld, de Baarsjes, Westerpark en Westpoort. Dit laatste stadsdeel kunnen we even buiten beschouwing laten, want dat is havengebied en daar woont nauwelijks iemand.

Hoe zit dat met die Marokkanen in Amsterdam West? Dat zit aldus. In Amsterdam wonen zo'n 60.000 Marokkanen op een totale bevolking van ruim 738.000. Bij elkaar opgeteld wonen van die 60.000 Marokkanen er ongeveer 35.000 in de stadsdelen die we tot Amsterdam West rekenen. Dat is dus meer dan de helft van alle Marokkanen in Amsterdam.

Amsterdam West heeft bovendien het grootste percentage relatief nieuwere huizen met een groter aantal kamers, zodat met name in de stadsdelen Geuzenveld/Slotermeer, Osdorp en Slotervaart/Overtoomseveld de meeste gezinnen met opgroeiende jongeren zullen wonen.

Incidenten die in de media opduiken rond Marokkaanse jongeren spelen zich af op ver van elkaar verwijderde plaatsen. Maar het is allemaal in 'Amsterdam West'.

Mooi, dat weten we dan, maar hoeveel van die Marokkanen hebben de status van criminele jongere? Justitie gaat uit van een harde kern van ongeveer 1500 jongeren. Plus natuurlijk grote aantallen meelopertjes. Maar dit aantal betreft héél Amsterdam.

Ons rechtssysteem blijkt niet toegesneden op de strakke grenzen en consequente benadering die een bepaalde categorie jongeren nodig heeft. Het Parool zette begin dit jaar de criminele activiteiten van de jeugdige Marokkaan B. eens op een rij en hoe hij tot dusver daarmee vrijwel straffeloos wegkwam. Deze waslijst moet u voor de aardigheid eens doorlezen, dan ziet u direct wie hier behalve B. nu behoorlijk verkeerd bezig is.

Het tragische is dus dat een hele bevolkingsgroep te lijden heeft onder de negatieve publiciteit die criminele pubers veroorzaken. Daar moeten zij voor een belangrijk deel zèlf wat aan gaan doen. Autochtone Nederlanders kunnen nog zo hard roepen over integratie, harde kern en harde aanpak: het zal weinig of niets helpen. Het zal hoogstens resulteren in een nog sterker 'clan-gedrag' bij het minder weldenkend deel van de Marokkaanse jeugd. Binnen dit segment van de gemeenschap heerst een sterk 'wij tegen de Nederlander' gevoel, hetgeen zich uit in totale verachting van de Nederlanders. Je zou het oneerbiedig kunnen samenvatten als 'primitief Berbergedrag': alleen de eigen familie, de eigen groep geniet respect en is belangrijk, de wereld daarbuiten is vreemd, vijandig en minderwaardig. Ze voelen zich geen Nederlander, ze zijn Marokkaan. Dit soort tiepjes kan het eigen ego alleen nog maar een beetje overeind houden door een houding waarvan de autochtone Nederlander nu juist bijzonder opgefokt raakt: een enorme grote bek, macho, schijt aan alles, dreigende en provocerende gebaren, openlijke minachting, spugen en zo'n beetje alles doen wat Allah heeft verboden. Het is kortom een groep die in feite totaal niet toegerust is om binnen een vrijere samenleving te functioneren. Die vaardigheden zullen hen dus in rap tempo door de eigen bevolkingsgroep bijgebracht moeten worden.

Laten we bij de hele discussie over dit onderwerp overigens één ding vooral niet uit het oog verliezen: óók de normale burger van Marokkaanse afkomst vindt zaken als het beroven van winkels en bejaarden schandelijk. En dat is gelukkig nog altijd bijna iedereen.

Cijfers: Amsterdams Bureau Onderzoek & Statistiek.

Marokkanen en media

lectuur in de lift

Zaterdag 18 Oktober 2003 in categorie Klein Proza

In de lift van mijn torenflat hangt een briefje van de loodgieter. Hij schrijft de bewoners dat hij op vrijdagmorgen tussen negen en twaalf werkzaamheden zal verrichten aan het riool. Wij mogen daarom van geen enkele afvoer gebruik maken. Ik leid hieruit af dat wij drie uur lang weerstand dienen te bieden aan elke aandrang tot ontlasting.

Ik mag die man niet. In tegenstelling tot de aardige loodgieter die wij vroeger hadden, is de huidige namelijk een dikke praatjesmakende proleet die altijd alles beter weet. Daar word ik recalcitrant van. Ik heb dus weinig trek hem zijn zin te geven.

Hij heeft het er zelf naar gemaakt. Minstens twee keer per jaar is de afvoerleiding van mijn gootsteen verstopt. De oorzaak hiervan is een constructiefout, zo is door deskundigen vastgesteld. En dus moet telkens de loodgieter opdraven om de leiding te dotteren. Die ingreep verricht hij niet zelf. Hij neemt twee leerjongens mee om namens hem door de knieën te gaan en aan de pijpen te prutsen. Onderwijl staat hijzelf met een sigaar tussen de lippen en de handen in de zakken bestraffend commentaar te geven.

Elke keer opnieuw kapittelt hij mij dat ik hele pannen jus en frituurvet door de leiding gooi. Dáárdoor raakt hij verstopt! Even vaak probeer ik tegen te werpen dat ik mij hieraan nimmer schuldig maak en dat het hier een constructiefout betr... Hij hoort mij niet eens. Hij is van het soort dat z'n gelijk haalt door hard door je heen te gaan praten. Daar ben ik allergisch voor, want ik heb liever zèlf het hoogste woord.

Die loodgieter kan dus van mij de pot op. Hoewel... Dat kan ik bij nader inzien beter zelf doen! Ja, ik denk dat ik er vrijdag maar eens lekker voor ga zitten, zo tussen negen en twaalf!

№ 04 lectuur in de lift